Tijdens het inloopspreekuur van Roos Reijbroek kun je terecht voor alles wat met non-monogamie te maken heeft. Leestips, een luisterend oor, korte coaching, even kennismaken voordat je naar een praatgroep durft… Voor dat en meer ben je welkom.

Wanneer we denken aan de klassieke betekenis van “trouw” gaat dat vaak over met wie je seks hebt en vooral ook: met wie niet. Ook gaat het over voor elkaar zorgen, een bepaalde mate van vervlechting, en een relatie lang volhouden. In een non-monogame relatie gaat dat niet op. Je kunt seks en liefde delen met anderen en met iedereen samenwonen is niet te doen. Bovendien zijn sommige contacten juist zo heerlijk omdat er weinig commitment in te vinden is.

Hoe ben jij trouw aan je partner(s)? Toon jij dat je gecommitteerd aan iemand bent, of juist liever niet? Wanneer het over verbinding gaat, spelen trouw en commitment daarbij een rol? Of juist helemaal niet?

We spreken vanavond over hoe je in je relatie(s) omgaat met trouw en commitering, en hoe dat samengaat met verbinding voelen met meer dan één.

Het is spannend en lekker en leuk en verwarrend tegelijkertijd: non-monogaam daten. Zowel digitaal als analoog is het zomers en flirten we er genadeloos op los. Wanneer laat jij voor ’t eerst vallen dat je ook nog (een) andere geliefde(n) hebt? En wat zoek jij in daten; losse contacten, toch vaste relaties, of zie je wel waar het schip strandt? En hoe heb je ’t daarover met je tegenpartij, en met je huidige geliefden?

Deze avond wordt een feest van tips, trucs en smeuïge date-verhalen, met meer dan genoeg ruimte voor je onzekerheden, twijfels en schuldgevoelens. Want dat bestaat tegelijkertijd.

Bijna iedereen is opgegroeid met het idee dat monogamie normaal is en dat een relatie er op een bepaalde manier uit moet zien. Vaak zijn het onuitgesproken aannames en verwachtingen; het is toch immers “normaal” dat je begrijpt hoe je relaties doet? ;)

Hoe non-mono je ook leeft, je komt ze toch nog tegen: ideeën die niet van jezelf zijn, die dicteren hoe een relatie eruit moet zien. Het kan gaan over hoeveel tijd je met elkaar besteedt, of en welke manier van seks je hebt, of je hoort samen te wonen, welke woorden je gebruikt om welke relaties te beschrijven… Welke monogame erfenis heb jij bij je? En vind je dat wel prima, ben je er zelfs blij mee, of wil je er vanaf?

Iedere verbinding die je aangaat staat op zichzelf en heeft uniciteit. Zo’n band van liefde schept vertrouwen en vertrouwelijkheid. Toch is het ook vreemd om helemaal niets inhoudelijks over je andere liefjes tegen je partner te zeggen. Dat wordt lastig wanneer het over gevoelige onderwerpen gaat. Zoals wat je aan seksuele activiteiten onderneemt met de één, de geestelijke gezondheid van de ander, de vervelende trekjes en lullige ruzies van jullie samen…

Wat vertel je tegen welke geliefde(n) over je andere contacten? In hoeverre stem je dat af? Welke onderwerpen zijn taboe en persoonlijk, en welke zijn juist open voor gesprek? Ontkom je er niet aan dat je gevoelige kanten bekend worden bij derden, is het zelfs noodzakelijk, en waar ligt daarin de grens?

Non-monogame relaties gaan gepaard met veel praten, afstemmen en plannen. Een extra uitdaging hierin zijn kinderen. Want natuurlijk gaan de kinderen voor ieder ander: ze hebben zorg en aandacht nodig en zijn een verrijking van iedereen om ze heen. Maar de combinatie van poly & kinderen is uitdagend voor verschillende partijen. Hoe kun jij, als ouder, verantwoordelijk daten? Hoe zorg je dat je geen fronten krijgt: de “leuke” dingen bij je nieuwe lief, de sleur en verantwoordelijkheden bij je eerste partner? En als dat dan goed gaat, stel je je nieuwe geliefde dan voor aan je kinderen, en onder welke titel? Wie slaapt waar en hoe leg je dat aan hen uit? Om over de grote boze buitenwereld nog maar niet te spreken: wat zeg je op school, tegen de docenten en de andere ouders?

En dan vanaf de kant zonder kinderen: hoe date je met iemand die (kleine) kinderen heeft? Hoe ga je om met deze metamours, met wie jij nooit om aandacht en liefde kunt concurreren? En hoe geef jij jouw wensen en grenzen aan, juist wanneer de kinderen altijd voorgaan?